W wieku XIV na terenie Pałuk, terenu na końcu Wielkopolski oddzielonego od Krajny i Kujaw rzeką Notecią, nad Gąsawską powstaje gród Szubin, którego właścicielem był Sędziwój, noszący przydomek Sędziwój Pałuka lub Sędziwój z Szubina. W roku 1365 Szubin po raz pierwszy wzmiankowany jest w źródłach. (...)

Szubin należał do parafii w Słupach i Sędziwój postanowił wybudować świątynię w swoim grodzie. Powstała w Szubinie

w latach 1365-1370 świątynia otrzymała za patrona św. Marcina Bpa i Wyznawcę. (...)

Niech to opracowanie historii fary szubińskiej pozwoli nam zobaczyć nie tylko historię świątyni, ale i troskę wiernych o centrum życia mieszkańców tej małej ojczyzny, bowiem jest to widzialny znak łączności mieszkańców z kościołem.

Przez 650 latświątynia ukazuje nam kierunek życia, postępowania. Przy benedykcji ołtarza głównego, po pożarze w połowie XIX w., ks. kanonik Ziemkiewicz wypowiedział słowa, które nigdy nie stracą na swej aktualności: „Z kościoła niech sądzi o wierze i obyczajach ludu, który ten kościół odwiedza”.

Ks. Kanonik Tadeusz Lesiński

Proboszcz Parafii pw. św. Marcina Bpa

Dziekan Dekanatu Szubińskiego (fragm. wstępu)

Autorzy:

Kamila Czechowska, Karolina Kranz, Ks. Tadeusz Lesiński

Wydawcy: Parafia pw. św. Marcina Biskupa w Szubinie

Muzeum Ziemi Szubińskiej im. Zenona Erdmanna


Projekt/DTP: Wydawnictwo Pejzaż, 2020 Bydgoszcz