Nowości

Wydarzenia

Poezja

Widok:

​Gdy zakwitną wiśnie


joanna shigenobu - rodowita bydgoszczanka; w roku 2007 swoje życie związała z Japonią, gdzie obecnie mieszka. Poetka, felietonistka, członek Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Zafascynowana okresem Edo, tworzy poruszającą poezję, zabierając czytelnika do odległego świata samurajów i gejsz. Ale jest i drugie oblicze jej wierszy, gdy pisze słowa wypełnione tęsknotą za krajem ojczystym i rodziną w Polsce. Tomy poetyckie jej autorstwa to: „Ai/Miłość” i „Hanako”, a także proza: „Mr. Fugu” (wersja w języku polskim), Mr. Fugu (wersja w języku japońskim) czy „Jej czerwone usta należą do samuraja” (książka w języku japońskim). Jest także współautorką wielu innych publikacji poetycko-prozatorskich, m.in. „Pamiętnik Literacki” (Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie), „LiryDram” (kwartalnik literacko-kulturalny), „Chwile uchwycone” (IV Almanach Kawiarni Literackiej w „Modraczku”), „Jesteśmy” (V Jubileuszowy Almanach Kawiarni Literackiej w „Modraczku”), „Tu jest naprawdę wszystko, co kocham” (Almanach pokonkursowy Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „O Kwiat Dziewięćsiła” wydany z okazji 15-lecia konkursu), „Strofy o lesie” (wiersze laureatów konkursu poetyckiego wydane z okazji 100-lecia lasów państwowych) czy „Czas i bezczas słowa” (tomik pokonkursowy konkursu poetyckiego im. Pawła


​CIEKAWOŚĆ świata

Do Czytelnika

Czasami warto wstać z fotela

opuścić ciepłe domu progi

i pójść przed siebie, lub gdzieś dalej

wydeptać nowe szlaki, drogi.

Tyle jest pięknych miejsc dokoła

miast, rzek i jezior w naszym świecie,

otwórzcie atlas i popatrzcie,

wybierzcie kraj gdzie pojedziecie.

I moja dusza globtrotera

no i ciekawość świata żony,

kazały co czas jakiś w roku

opuścić nam rodzinne strony.

Świat jest tak wielki, że nie sposób

zobaczyć wszystkie jego cuda,

staraliśmy się jednak zwiedzić

to, co się w krótkim życiu uda.

Trochę obrazków z naszej Europy

ująłem w kilku wierszach moich,

by były one skromnym hasłem

do opuszczenia progów Twoich.

- Jerzy Świstun


​JESTEŚMY… 5 JUBILEUSZOWY Almanach Kawiarni Literackiej w „Modraczku”


Gdy dowiedziałem się, że starania o wydanie przez nasz Dom Kultury „Modraczek” kolejnego almanachu zakończyły się sukcesem, poczułem niezwykłą radość, zupełnie jakby otwierały się kolejne drzwi do świata pełnego inspiracji i twórczości. Świadomość, że tworzy się kolejne dzieło, które zbiera plony twórczości wielu utalentowanych ludzi, napełniła mnie poczuciem dumy, że wspólnie możemy tworzyć coś, co jest trwałe i pełne wartości.


​Wiersze z mojej szuflady Jerzy Świstun

Wiersze z mojej szuflady

Jerzy Świstun

Zbyt późno przyszła do mnie wena

i pióro dała mi do ręki,

i rozkazała pisać wiersze,

liryczne wiersze, nie piosenki.

Zdziwiłem się, że w wieku starczym

wena mnie do pisania zmusza

i czy konceptu mi wystarczy

czy mam tak pisać ‘z kapelusza’?

Bo przecie doświadczenia nie mam,

ani w pisaniu, ni w miłości

i pewno żaden ciekawy temat,

w mej głowie teraz nie zagości.

Ale jak wena przykazała,

papier i pióro w dłonie wziąłem

i rzecz się dziwna jakaś stała,

że wiersze pisać rozpocząłem.

Więc wiedz mój Czytelniku Drogi,

że czasem coś zaświta w głowie,

wena zawita w Twoje progi,

w ucho Ci szepnie słowo po słowie.

Choć nie wierzyłem zachętom weny,

bo mam już przecież swoje lata,

lecz chyba mi się to udało,

sporo słów w wiersze jakoś posplatać.


„Pod niebem nie zawsze pogodnym” ​Lucyna Siemińska

„Pod niebem nie zawsze pogodnym”
zawiera wiersze o zróżnicowanej tematyce i formie, które powstały w latach od 2017 do 2023. W książce znajduje się również cykl wierszy z tego okresu, pod nazwą „Punkty widokowe”. Tom ilustrują zdjęcia autorstwa Wiesława Leszczyńskiego, po zastosowaniu czarno -białego filtra.


Wierszem pisane Ewa Armada

Oddajemy w Państwa ręce niewielki tomik wierszy, który przenosi nas w świat duchowości i zadumy nad przemijaniem. Nie byłoby w tym, być może, nic nadzwyczajnego, gdyby nie osoba autorki, której dewizą jest stwierdzenie, że najważniejsze w życiu są dobra duchowe. (...)

Grażyna Wera-Malatyńska


I co dalej Danuta Styranka

Kolejny tomik poezji Danuty Styranki.

Urodziłam się na Kujawach i tam spędziłam dzieciństwo. Wiersze zaczęłam pisać będąc nastolatką, były w nich zapisywane moje spostrzeżenia, przeżycia, tylko głęboko skrywane. Ciąg dalszy mojej podróży w przestworzach trwa. Moje wiersze publikował miesięcznik literacki „Akant” i pisma regionalne. Organizuję wieczorki poetyckie, piszę książkę, czerpię z tego radość, jak człowiek spragniony, który po długiej wędrówce ujrzał źródło.

ocean moich pragnień

nie jest wcale złożony

to błękitne niebo, wolność kroków

i jak najwięcej ciebie w mej przestrzeni

----------------------------------------------

nikt nie chce zajrzeć

w ten cichy świat

bo nikt nie ma czasu

czas jak wiatr

---------------------------------------

tak zmienił się świat

bez kwitnie ten sam

chłodem powiewa maj

tulipany rozsiał pod zamknięty las


ANKIETA Jarosław Stanisław JACKIEWICZ

– bydgoski poeta, krytyk literacki, prozaik.

Rocznik 1968. Autor 9. książek poetyckich: „Barwy samotności” (1993), „W głębi” (1994),„Pod powierzchnią słów” (1998), „Metarozmowy” (2008), „Powrót do Brzozowego Lasu” (2010), „Nocą napisany” (2012),

„Wilk” (2013, wybór wierszy), „Imiona” (2016, wiersze i utwory prozą), „Zapalić milczenie...” (2018), oraz powieści obyczajowej „Ucieczki i powroty” (2021). Współtwórca i administrator profilu grupowego na Facebooku „Myśl Poetycka”, istniejącego od 2012 r. Autor stron na Facebooku: „JSJ - wiersze” i „Bydgoscy Pisarze”. Współautor kilkunastu almanachów i antologii poetyckich. Jego biogramy znajdują się między innymi w książkach: „Słownik pisarzy regionu bydgoskiego” oraz „Bydgoski leksykon literacki”. W roku 2022 uhonorowany odznaczeniem państwowym „Zasłużony dla Kultury polskiej”.


​Oblicza męskości W. Barbara Jendrzejewska


Często w czytanych książkach (zwłaszcza inspirowanych prawdziwymi osobami, zdarzeniami i miejscami), spotykamy bohaterów podobnych do nas, czasem z niektórymi się utożsamiamy, a bywa i tak, że chcielibyśmy być tacy, jak oni. Od innych się odżegnujemy. Jest też tak, że postacie literackie jako żywo przypominają osoby rzeczywiste, znane nam z życia osobistego, podwórka, pracy, urlopu… Są to często nasi sąsiedzi, znajomi, kumple, przyjaciele, czy znane osoby publiczne. Jeśli w moich opowiadaniach znajdziesz takie osoby, a nawet będziesz pewna/y, że niektóre znasz z imienia i nazwiska, to proszę – nie pytaj mnie o nie, bo ani nie potwierdzę, ani nie zaprzeczę. Nie chodzi przecież o namierzenie kogoś, a o postawy i zachowania interpersonalne oraz nasz stosunek do nich.